pp

Jakiś czas temu, wakacyjnie mieszkał u nas Fryderyk, kanarek, który wcale nie był żółty, jak sądziłam przez całe życie (Twitty był i to mnie najwidoczniej zmyliło), lubił startą marchewkę i śpiewał do Kings of Leon.

Ale nie o tym…

On nie wychodził z klatki. Otwieraliśmy drzwiczki z przodu, boku, na zewnątrz klatki wystawialiśmy ulubioną marchewkę… nic. A przecież ptak musi latać, rozkładać skrzydła na całą szerokość, obsrać, co nie powinno być obsrane…

Z ludźmi pewnie też tak jest. Nie wiedzą, że gdzieś mogą wylecieć, nawet jak uchyla się im drzwi przed nosem. 

Pieprzone przyzwyczajenie.